سه شنبه, ۳۱ فروردين ۱۳۹۵، ۰۹:۳۰ ب.ظ
حکایت ۲۲: اگر خاموش بنشینم گناه است
گروهی از حکما در حضور حضرت کسری به مصلحتی سخن همی گفتند و بزرگمهر که مهتر ایشان بود خاموش. گفتندش چرا با ما در این بحث سخن نگویی؟
گفت: وزیران بر مثال اطبا اند و طبیب دارو ندهد جز سقیم را پس چو بینم که رأی شما بر صوابست مرا بر سر آن سخن گفتن حکمت نباشد.
چو کارى بى فضول من بر آید
مرا در وى سخن گفتن نشاید
و گر بینم که نابینا و چاه است
اگر خاموش بنشینم گناه است
*گلستان سعدی
