پینت بال در امتحانات
دوستان کم و بیش با مقوله ای به نام فشار امتحانات آشنا هستن، مسئله ای که ممکنه جون انسان رو تا لبهاش برسونه. از این قاعده دانشجویان کد سیاسی91 مستثنی نیستن. بعد از یک هفته امتحان اون هم هر روز، فرصتی پیش اومد تا بچه ها در حوالی تهران خستگی رو از تن‌هایشان به در کنند. این بود که تصمیم بر بازی مفرح و تقریبا خطرناک پینت بال قرار گرفت. با کلی زور و زحمت 12 نفر از 24 نفر آمادگی خودشون رو برای این برنامه چند ساعته اعلام کردن. کسایی هم که به بهانه درس یا مسابقه ایران با آرژانتین نیومدن باید بگم که از کف‌شون رفت.(به علاوه جمله معروف مقام معظم رهبری در 1393/01/01)
ساعت 5:30 از در دانشگاه به سمت فرحزاد محل باشگاه پینت بال حرک کردیم. به برکت بازی فوتبال مذکور، خیابان‌ها خلوت بود و زود رسیدیم.
به محض دیدن باشگاه خط و نشان‌های جشن پتو گرفتن برای علیرضا شروع شد. از علتش نپرسید که نمیتونم بگم که چه قدر امکانات کم بود و یا وسایل و لباسها کثیف بودند و یا سگ لاابالی بود که در باشگاه شلنگ تخته می‌انداخت.
زیاد کشش نمی‌دهم، خلاصه در اثنای تیراندازی بودیم که آقای دکتر شریعت، رئیس مردمی دانشکده برای سرزدن به ما تشریف آوردن، البته پسرشون، امیرپارسا هم همراهشون بود.
این عکسایی هم که می‌بینید مسئول باشگاه انداخته و جناب آقای خانی امر کردند که بذارمشون رو تارنوشت کد.
ضمنا زحمت هماهنگی جا ، بودجه، و همچنین رفت‌وآمد رو برادر نادری کشیدن، خدا اجرشون بده.
